Góð stund í Ljótapolli

Það er alveg sérstök tilfinning að vera við veiðar inni á hálendi, það er algjör kyrrð birtan minnkar smátt og smátt eftir því sem líður á kvöldið og öðru hverju gerir vatnabúinn vart við sig. Það er auðvelt að tæma hugann við svona aðstæður og hlaða sig nýrri orku. Tíminn hverfur og maður bara er þarna við vatnið og veiðir.

Við Daði Már skruppum í Ljótapoll í gærkvöldi, fórum klukkan 18,00, komum við hjá Sigríði í Skarði, keyptum veiðileyfi og héldum síðan rakleitt Landmannaleið að Ljótapolli.  Það var erfitt að slíta sig frá pollinum en heim þurfti að fara og þrír silungar fylgdu með í farteskinu, góðir á grillið.

Þarna voru menn á ferð, Snorri fyrrum garðyrkjustjóri var mættur með stöngina, alvanur á þessu svæði, var að undirbúa fertugsafmæli sitt í dag í Landmannahelli, Sölvi matreiðslumaður stikaði stórum með stöngina og bakpokann og var fljótur að setja í fisk eins og Snorri sem var þarna við annan mann og son sinn. Síðan komu ungir frændur okkar af Birkivöllunum á svæðið, barnabörn Trausta Þorsteinssonar, þegar við vorum á heimleið.

Þegar maður fer frá svona stað er það alltaf hugsunin að maður verði að fara aftur við fyrsta tækifæri og svo sannarlega skal það verða raunin.  Heim vorum við komnir upp úr 03:00, endurnærðir og ekkert syfjaðir.